Amazement and smiling eyes
26 september 2019 - Kwale, Kenia
Een paar korte indrukken van de afgelopen dagen.
Op de Chitsanze primary een vrouwelijke headteacher geobserveerd die een zeer interactieve teamvergadering organiseerde vol met coöperatieve werkvormen. Echt heel goed georganiseerd. Ook werd ik getroffen door de positieve sfeer in dit team. Het voelde vanaf de eerste seconde goed!
Gisteren op weg naar Ganze primary. Het was erg moeilijk om daar te komen door de grote hoeveelheid regen en we moesten een paar flinke heuvels over. Ik werd vergezeld door mijn Keniaanse collega-trainer Tamasha, Keniaanse coach Mohamed Tenga en coach in opleiding Esther. Prachtig om te zien hoe hun aanpak is. Zij sluiten goed aan bij de ontwikkelbehoefte van de headteacher. Ik constateer dat ze nu de verantwoordelijkheid nemen om de begeleiding goed aan te pakken en daarnaast dat ze deze verantwoordelijkheid ook met beide handen aanpakken.
Vandaag een lange tocht gemaakt naar Ziaradundo primary. Een school die moeilijk te bereiken is en zeker als er flinke buien vallen. Het regenseizoen is vroeg. Het weer is hier in de war en ze geven zelf de schuld aan klimaatverandering. Uiteindelijk ben ik aangekomen op Ziaradundo, maar vraag niet hoe. Vast gestaan in modder, bijna van de weg gegleden en even zelfs gedacht dat we door een rivier reden. Ook Keniaanse coach Suleiman en coach in opleiding Warraka deden lang over hun reis. Ze kwamen aan op hun motor en ze zaten van top tot teen onder de modder. Daarna een teamvergadering gezien en een les geobserveerd. Ook vandaag heb ik kunnen zien dat de ze hun verantwoordelijkheid stap voor stap nemen.
Ik ben wel geschrokken van deze school. Slechts enkele permanente lokalen, veel lokalen waar de klei uit de muren was gevallen, de meeste kinderen blootsvoets. Ik was ook de eerste buitenlandse bezoeker en de kinderen vonden het dan ook spannend mij te zien. Ik heb nog een moeder uit het naburige dorp geholpen omdat zij het oude briefje van 10.000,- shilling had. Om te ruilen moest ze eigenlijk naar Kwale (een stadje in de buurt) en dat zou haar zeker de helft van dat bedrag aan reiskosten kosten. Ik heb het briefje omgeruild met een briefje van mij en het zelf omgeruild op de terugweg. Eigenlijk niet te geloven dat arme inwoners op kosten gejaagd worden om de nieuwe bankbiljetten te verkrijgen.
Waar ik vandaag echter vooral van genoten heb is de nieuwsgierigheid waarmee mensen, vooral kinderen, mij benaderen. In de auto kijken, soms groeten (Jambo, mambo) en een praatje maken als ik even uitstap.
Hé een mzungu, soms een reden voor kinderen om terug te deinzen, maar dan een grote lach. Van hun en van mij.
Eén ding is zeker, lachen is universeel. Het brengt je meteen in contact met elkaar.
Misschien moeten we maar eens wat vaker verwonderd zijn en lachen.
Xxx
Dan pas waardeer je hoe goed wij het hier hebben. Nog veel succes.