Alleen ga je sneller, samen kom je verder

Gisteren en vandaag was het dan zover.

Na twee dagen voorbereiding startten we gisterenmorgen met blok 3: coachend leiderschap.

Het zijn twee mooie intensieve dagen geworden. De samenwerking tussen de vijf mensen van de TTC , onze vier Keniaanse trainers, de acht Keniaanse coaches en wij met z'n drieën is goed verlopen. Vandaag sloten daar ook nog de vier coachees; Keniaanse coaches in opleiding bij aan. Al met al een hele club mensen, maar de samenwerking verloopt uitstekend. Het liep heus niet allemaal van een leien dakje, maar alles mocht besproken worden om goed af te stemmen. Zoals Conny van de TTC zei: 'we zijn hier om samen te leren'. 

Mooi om vandaag van de adjunct dirceteur van de TTC terug te horen dat de samenwerking hun nu al veel brengt. Normaal zien zij studenten die afstuderen nooit meer terug en contact met de schooldirecteuren hebben ze eigenlijk niet. Win-win dus en laat Covey nu net onderdeel van deze course zijn. De samenwerking die nu ontstaat heeft wel  wat weg van de kloof die gedicht is tussen hogeschool en primair onderwijs door des samenwerking in het convenant Samen opleiden. Ook in Nederland heeft dat de kloof verminderd tussen de scholen en de opleiders.

De worsteling tussen het leren van  theorie en het (inter)actief verwerken, om een zo goed als mogelijke koppeling te maken met de eigen praktijk is ons in Nederland niet vreemd. Voordat je het weet sta je weer een grote hoeveelheid sheets af te draaien.

Vervolgens vallen dan  de aanwezigen in slaap, in Nederland figuurlijk en hier letterlijk (maar wat wil je ook als je om vijf uur al uit je bed moest, met vervolgens een temperatuur van 35 graden en een extreem hoge luchtvochtigheid). De T4T shirts die ik gedragen heb kan ik recht in de hoek zetten door het zweet. Zelfs onze Keniaanse collega's klagen over de warmte.

Er is nu een virus actief in deze regio. Het Red eyes virus. Er zijn heel veel besmettingen en het is dus opletten. Omdat we een activiteit hadden bedacht waarin je geblinddoekt moest worden zijn de mondkapjes maar weer van stal gehaald. Slim bedacht, ziet er ook mooi uit op de foto. Mocht je kijken, ik sta er niet op omdat tenslotte iemand de foto's moet maken :-)

We houden de training voor het eerst bij Kidscare, een kind centrum, gesponsord door Nederlanders, op de weg naar Lunga Lunga. Een klein uurtje rijden. Fantastische locatie bij een stichting die hard werkt om kinderen met een handicap en hun familie te ondersteunen. Daarnaast hebben ze op diverse scholen gezorgd voor een speciale unit die ervoor zorgt dat kinderen met een handicap naar de reguliere school kunnen, omdat zorg en onderwijs zo samen onder één dak gehuisvest worden. Een mooi streven naar inclusiviteit.

Morgen heb ik een dag vol overleg en T4T voorbereidingen en blijf ik in het hotel. Morgenvroeg eerst vroeg opstaan om zoveel mogelijk papierwerk voor Lijn 83 weg te werken. Vanavond ook al een uurtje of twee aan gezeten.

Dinsdag en woensdag op schoolbezoek.

Donderdag gaan we naar de TTC om te praten over het toekomstige gewenste curriculum in de zevende schoolleidersopleiding. Deze moet in oktober 2025 starten.

Nu eerst dit blok maar eens afronden, dan in het najaar blok vier met volgend voorjaar de examinering van de huidige groep.

Er zit veel talent in deze groep. Op tijd komen is helaas geen talent van de huidige club en eigenlijk niet van Kenianen in het algemeen.

Eén persoon is eigenlijk altijd als eerste aanwezig. Dat is coach Juliana, maar ja zij komt tenslotte ook van heel ver weg. 

Er staat ook een leuk filmpje bij video's met een wedstrijdje en twee teams die gecoacht worden. De complicerende factor is een ballon die tussen twee mensen in moet blijven.

Wat een lol en gezelligheid. Ik geloof niet dat deze werkvorm in Nederland een succes zou kunnen worden. 'Doe ff normaal!'

Voor nu welterusten, lala salama.