Bats

Bats!

Deze reis zit er weer bijna op dus dit wordt mijn laatste blog.

Morgen is de Final celebration en dat is dan pas het echte feestelijke einde, maar ik kan alvast terugkijken op een bijzonder geslaagde reis. De schoolleaderscourse loopt prima en in Nederland gaan we meteen aan de slag om de assessments van de trainees (trainers in opleiding) voor te bereiden, zodat zij in september kunnen afstuderen. Daarnaast ben ik erg tevreden over de deelnemers van deze reis. Groot enthousiasme en professionaliteit. Fantastisch!

Vandaag bij een laatste school op bezoek geweest.  Wat was deze school ver weg. 134 Km enkele reis en in een soort van niemandsland. De chauffeur bleef maar lachen, dust dust en extra hard wanneer ik zei dat we naar 'the middle of nowhere' gingen. Er stonden steeds minder lemen hutjes aan de kant van de weg en uren hobbelen later kwam ik aan het einde van de elektriciteitsdraad bij een school terecht. Een voordeel van de aanleg van het stroomnet naar elke school een aantal jaar geleden is dat je nu zeker weet dat er nog iets staat aan het einde van de kabel.  Deze kabel zag ik urenlang achter de horizon verdwijnen, maar daar moet een school zijn.

Onderweg heb ik in Mwangulu coach James opgepikt en reden we door naar Bidinimole.

Na de gebruikelijke klassenbezoeken die horen bij blok 3 liepen we naar de office van de headteacher om daar het feedback gesprek te voeren. Toch altijd lastig om het Keniaanse Engels goed te kunnen volgen dus ik probeerde extra goed te luisteren. Vandaag ging mij dat minder goed af. Ik hoorde steeds geritsel en gepiep. 'Opletten Michiel je bent toch al zo snel afgeleid', maar ik bleef nieuwsgierig. Weer muizen of een rat, ik heb het hier allemaal al wel eens voorbij zien wandelen en zeker in een kantoor als deze. De dozen staan hier hoog opgestapeld. Misschien zitten daar ook laptops in die op veel scholen zijn geschonken, maar waar ze hier eigenlijk niets mee kunnen. Een bewijs dat je niet te snel moet denken dat je helpt of ondersteunt, laat de teams zelf eigenaar zijn en leg zaken niet te makkelijk op.

Maar goed, het geluid, ik schrok toen ik de veroorzaker ontdekte. Honderden vleermuizen, bats, aan het plafond. Kijk de foto's maar, brrr.

Het gesprek hebben we buiten voortgezet onder een mooie boom, nog koeler ook.

Daarna ook nog op uitnodiging gegeten in Mwangulu langs de kant van de weg in een restaurant. Kijk de foto's meer eens, zo kennen we ze niet in Nederland.

Op de terugweg weer een lekke band, de tweede al deze week. Ook nu ging er weer van alles mis en het hele dorp liep uit. Uiteindelijke lukte het dan toch, helaas was de beschikbare band een 'thuiskomertje'. Een smal bandje waar ik weinig vertrouwen in stelde. Gelukkig heeft de band het hotel gered!

Hakuna matata

Groet en tot het volgende reisblog. Ergens in september.