De kop is eraf

Afgelopen donderdagmiddag kwam de groep met leerkrachten vanuit Nederland aan en zijn we meteen vol van start gegaan. Omdat ik eerst een reis met mijn familie heb gemaakt was ik al eerder in het hotel en heb ik hier al voorbereidingen kunnen treffen en stond ik samen met Ria klaar om iedereen te verwelkomen.

Deze reis ben ik betrokken bij de schoolleidersopleiding (tweede blok) en bij de projecten in het voortgezet onderwijs. Normaliter is Lysanne verantwoordelijk voor dit tweede project, maar zij kan helaas niet mee. Ze regelt gelukkig veel vanuit thuis, maar de begeleiding hier neem ik van haar over.

Een aantal  indrukken van de laatste dagen:

De trainers van de schoolleidersopleiding komen steeds beter in hun rol en nadat ze vrijdag met ons de taken verdeeld hadden zijn ze de afgelopen dagen verder gegroeid in hun rol als trainer. Erg goed om te constateren dat ze de verantwoordelijkheid steeds beter kunnen en willen nemen.

Gisteren en vandaag ben ik op bezoek geweest bij de workshops van het voorgezet onderwijs in Msambweni, Kinango en Samburu. Vandaag naar Samburu geweest. Dat is echt ver rijden vanuit Ukunda, maar super om te zien dat daar zo enthousiast gewerkt wordt door een grote groep leerkrachten. En dat op hun vrije zondag! We hebben als T4T op hun verzoek voor het eerst een workshop georganiseerd in Samburu, de afstand is eigenlijk net iets te ver. Toch is het een juiste keuze geweest. De energie in de samenwerking tussen de Keniaanse en hun Nederlandse collega's spatte ervan af. Op alle drie de locaties. Hopelijk wordt er op deze scholen een stap gezet in het verbeteren van het onderwijs door de aanwezige leerkrachten. Meer interactie tussen leerkracht en leerling stimuleren is een belangrijk doel van de workshop en dit past ook binnen het nieuwe onderwijscurriculum dat in Kenia wordt uitgerold, het zogenaamde CBC (competency based curriculum) curriculum.

Vandaag dus een mooie verre reis afgelegd naar prachtige workshops. Daar heb ik wel een lange reis voor over.

In Shimba Hills (wildpark), waar ik doorheen moest rijden, werden we aangehouden door twee politieagenten met mitrailleur. Ik begreep eerst niet wat ze van mij wilden, want ze begonnen in het  Swahili. Daarna stapten ze op het Engels over en vroegen mij of ze mee mochten rijden. Ik twijfelde even, maar ja dat kun je toch niet weigeren want de politie is je beste vriend, of durfde ik geen nee te zeggen. Met z'n tweeën op de achterbank, gezellig kletsend en nieuwsgierig naar mij. Een leuk gesprek, maar die twee wapens…. Ik voelde me toch niet helemaal op mijn gemak. Ik heb even met de gedachte gespeeld om te vragen om een foto voor het verslag. Ik heb dat idee toch maar laten varen en ze een half uurtje later vriendelijk uitgezwaaid.