Karibu Kenya.

Gisteren zijn Gert Jan en ik aangekomen na een voorspoedige reis. Voor de allereerste keer heerlijk geslapen tijdens de nachtvlucht om vervolgens gisteren rond het middaguur aan te komen in ons hotel. Na geluncht te hebben meteen in overleg met Francis.

Vanmiddag kwam de rest van Nederlandse vrijwilligers aan. De groep is nu compleet en ons werk kan dus gaan beginnen. Mijn eerste indruk is dat dit een mooie enthousiaste club is. Dat gaat helemaal goedkomen. To meet, to connect and to learn.

Ze liggen nu al vroeg op één oor, maar wat wil je ook na zo'n reis. Zoveel indrukken en in spanning over morgen. Morgen bezoeken de meesten voor het eerst een Keniaanse school en 's middags ontmoeten ze hun Keniaanse maatje (facilitator) voor deze week.

Gert Jan en ik hebben vandaag al een voorbereidingsbijeenkomst achter de rug met de Keniaanse trainers.  Tamasha en Tenga sloten aan. Morgen doen we dat nog een keer over. Vandaag waren we dus met vier, morgen met zes, omdat Mwanarusi en Mzungu dan ook kunnen aansluiten.

Karibu Kenia…… het loopt toch iedere keer weer anders dan bedacht :-)

We willen dit blok goed inoefenen met ze. Dit om te zorgen dat het een interactieve training wordt waarin alle deelnemers actief zijn. Zoals je in het blog van de vorige reis (blok 1) hebt kunnen lezen ging het de vorige keer in eerste instantie mis, veel te veel 'lecturing'. Dat kan nu beter.

Zaterdag en zondag komen de Keniaanse headteachers van de 6e course en starten we met blok 2 van de schoolleaderscourse. Dit nieuwe blok gaat over personal leaderschip. Het geven van strokes, de zeven eigenschappen van Covey en communicatie stijlen zijn onderdeel van de theorie. 

Seek First to Understand, Then to Be Understood

Vanaf morgen meer over de inhoud en onze ervarinmgen. Eerst een aantal ervaringen en indrukken die ik  alvast even wil delen.

-In het vliegtuig zat ik naast een jong Spaans-Roemeens stelletje op huwelijksreis. Ze waren op weg naar Zanzibar en stonden bol met reisplannen voor de toekomst. We gaan reizen, dit is slechts onze eerste verre reis, een start van mooie reizen die we samen gaan ondernemen. En o zo verliefd op elkaar. De maaltijd sloegen ze daarom, denk ik maar over, ze hedden geen aandacht voor de stewardess toen het eten werd geserveerd. Vooral hongerig en nieuwsgierig naar elkaar.

-Er zijn diverse headteachers in de  course die 'gedoe hebben met elkaar'. Er speelt iets in hun regio en er is veel gebeurd in de voorgaande maanden. Vandaag afgesproken dat we hier in de course geen last van mogen hebben. Ik denk dat het wel gaat goedkomen, maar we hebben de studiegroepen er toch maar even op aangepast. Je weet maar nooit. Iets met; 'rode lap en stier'.

-Gisterenavond aan de bar vertelde de ober ons  dat hij Boniface (Bonifatius) heet. Een Katholieke naam, maar hij vertelde er meteen bij  evangelisch te zijn. Er ontstond een geanimeerd gesprek met ons dus vertelden we hem dat het met Bontifatius niet al te best is afgelopen bij Dokkum. Heel lang geleden (even Googelen, mocht je het verhaal niet kennen), maar hij was reeds op de hoogte. 'Uiteindelijk vertelde hij tot hij tot zijn vijftiende een andere naam had. Jozef, maar omdat hij een herexamen moest doen op de middelbare school heeft hij een nieuwe naam gekregen.

'Je kunt tenslotte niet op dezelfde naam twee keer examen doen…'

-Vandaag met Tenga (gepensioneerde directeur die actief is bij ons in de course als als trainer) gesproken over zijn pensioen. Eerst vertelde hij dat hij op de Mwakigwena had gezeten als kind (school in Ukunda waar wij de training geven). Toen hij zijn oor kon vastpakken over zijn hoofd was hij schoolrijp. In een wereld (ongeveer 1970) zonder klokken en datums was dat de manier om te kijken of je klaar was om naar school te gaan. Kon je bij je oor door het met de arm over je hoofd te pakken dan was je schoolrijp. In die tijd gingen overigens de meeste kinderen niet naar school, dat is iets van de laatste 20 a 25 jaar. Hij vertelde ook dat hij al tien maanden geleden met pensioen was gegaan en nu nog moest leven van zijn spaargeld. Het duurt in kenia altijd even voordat het pensioen worden uitbetaald i (één groot bedrag in één keer en daarna een maandelijks bedrag). Je kunt ervoor zorgen dat het pensioen snel wordt uitbetaald maar dan moet je de juiste mensen kennen volgens hem (en  een leuk bedragje geven, maar of dat werkt dat weet je pas daarna, je kunt tenslotte ook de verkeerde iets geven). Desalniettemin, duurt het dus even. Hij liet een lijst zien op zijn telefoon met het actuele overzicht van nieuwe gepensioneerden die sinds deze maand uitbetaald worden en bovenaan de lijst viel mijn oog op een vrouw die in 2017 met pensioen is gegaan. Zoals ik van Tenga begreep wordt het misgelopen maandelijkse bedrag niet met terugwerkende kracht uitgekeerd.

Ach ja, wat is nu 6 jaar keer twaalf maanden.

Valt de indexatie bij het ABP toch positiever uit.

Ik ben benieuwd naar de komende dagen. Daarover later meer.