Leiderschap in een bewogen team! Reisverslag dag 5 04-10-2016

Vandaag weer een school bezocht voor het assessment van een headteacher. Ik ging op bezoek bij Mbuwani primary school.

Vandaag hoefde ik niet zo ver weg, maar ik geloof dat ik morgen echt een eind weg ga. Ik zal het wel merken.

Ik heb vandaag een directeur gezien met natuurlijk en professioneel leiderschap. Zijn teamleden benadert hij vriendelijk maar hij is ook duidelijk over de ontwikkelrichting van de school. Ik heb genoten! Wat een sfeer en dynamiek.

Het is een islamitische basisschool en er werken zo’n 8 betaalde leerkrachten. Verder werken er ook twee dames (meisjes) in opleiding. De school betaalt hun opleidingskosten en de directeur vindt dat belangrijk. Hij zet zich daar persoonlijk voor in. Deze meisjes hebben zo een goede toekomst en studeren door. ‘Anders zitten ze thuis en worden ze zwanger.’

Eigenlijk zou ik een filmpje moeten uploaden hoe een les er hier uitziet. In Kenia is de gewoonte dat een goed antwoord wordt beloond met; ‘give him/her een clap’. Ze trekken dat zelfs in de teamvergadering door. Helaas laat de Wifi dat niet toe in het hotel.

Tijdens de interviews een aantal teamleden ontmoet en de eerste (de deputy) vroeg of ik ook een liefhebber van football (voetiebal) ben. Ik verstond hem eerst niet.

Onze Bram kan tevreden zijn. Zelf in Kenia kennen ze PSV. Hij wist zo de spelers op te noemen.

In een ander gesprek met een leerkracht vroeg ik om nog wat persoonlijke zaken uit te wisselen. Ik werd helemaal uitgehoord, maar toen ik over onze Lotte, Gijs en Bram begon werden zijn ogen een beetje nat. Hij bleek een dochter te hebben gehad en zij was overleden na een ziekte. Ik werd er wel even stil van. Hij vertelde dat hij het nu een plaats had gegeven (ze zijn erg gelovig hier) en dat hij genoot van zijn baan als leerkracht. Hij was vandaag ook ziek, maar bleef toch. ‘Omdat de kinderen hier mij te hard nodig hebben. Een prachtige kerel met hard voor kinderen.

De teamvergadering verliep coöperatief maar was aan de lange kant. Ze gingen als team vanuit problemen regels formuleren om te zorgen dat het beter zou gaan. Net toen ik wat begon weg te soezen ontstond er een interessante discussie:

Een leerkracht bracht in dat ze misschien weer moesten gaan slaan om de kinderen te laten luisteren. Een vrouwelijke leerkracht bracht meteen in dat dit echt niet kon: de hand waarmee je slaat is ook de hand waarmee je een kind een aai over de bol geeft. Dat kan dus niet!

De directeur bracht in dat slaan ook verboden is door de overheid (hij vertelde dat er drie leerkrachten van deze school een waarschuwing hadden gekregen in het verleden), maar dat hij zich hard maakt dat kinderen beschermd moeten worden en daar hoort slaan niet bij.

Toen de vergadering afgerond werd probeerde deze leerkracht toch nog eens het belang van slaan te benadrukken (anders leren kinderen nooit luisteren). In elke vergadering wordt wel geprobeerd om terug te komen op afspraken (bij ons niet anders). De directeur voelde het probleem goed aan en zei dat je problemen niet alleen achter de muren van de klas moet houden. Praat erover. Hij bood zijn hulp aan en gaf het hele team een verantwoordelijkheid. Ik kon merken dat het leiderschap van deze man volkomen geaccepteerd is. Wat een energie in het team. Iedereen komt aan het woord, afwisselende werkvormen. Kortom, ik heb genoten. Ik ging ook laat weg op deze school. Wat een mooie school.

Daarna wilde ik snel gaan, maar toen begon het pas. Ik had al gemerkt dat mijn chauffeur na terugkomst eerst een blauwe en daarna weer een witte auto had. Ik had al voor de grap geroepen dat ik blauw niet mooi vond, maar het bleek dat de blauwe een lekke band had en hij een andere auto, weer een witte, was gaan halen.

En bij deze was …………de accu leeg.

Met een motor en 2 losse draden (hoezo nou opstartkabels) hebben we de taxi weer gestart. De kabels werden zonder bescherming op de accupolen gedrukt, maar hij startte gelukkig meteen.

Nu weer in het hotel en zo weer naar overleg.

Op naar dag 3 van de assessments.