Twee werelden

De werkweek hier in Kenia is zojuist begonnen.

Zojuist aangekomen na een lange reis. 24 uur geleden stond ik nog in Amsterdam. 24 uur daarvoor stond ik nog in de SOK-tent in Groesbeek. Verschillende werelden en culturen in korte tijd.

Bijzonder dat je in 48 uur in zo'n uitersten kunt verkeren, maar ook uitersten met overeenkomsten.

Om te beginnen hebben we voor het eerst sinds drie jaar (in 2020 toen corona begon heb ik samen met het gezin en mijn ouders een mooie reis naar Kenia gemaakt, dus geen carnaval in dat jaar) weer fantastisch carnaval gevierd. Een feest waar saamhorigheid een grote rol speelt. We hebben een mooie carnavalswagen gebouwd en uiteindelijk met elkaar (wij  de Knollen met een andere groep, CV Efkes Wachte) een prachtige boerenbruiloft georganiseerd en Mark & Hilde zijn daar in het onaecht getrouwd. Een ceremonie waarin ik een mooie rol had (samen met Sonja waren wij ' baps'). Voor ons beide voor het eerst, maar het was een prachtige ceremonie. Daarnaast bleek ieder lid van de groep zo z'n eigen talent te hebben waardoor er iets moois is neergezet.  Heerlijk om weer met zoveel vrienden, familie en oude bekenden samen te zijn om carnaval te vieren. Sommige oude bekenden kwam ik voor het eerst sinds vier jaar weer tegen.

Dan naar de saamhorigheid hier in Kenia. Er gaat een grote groep deelnemers mee en de stemming was op Schiphol al top. Dat belooft wat te worden de komende 1,5 week.

Gelukkig ook weer oude bekenden ontmoet zoals James (hij regelt ons taxivervoer). Straks zie ik Francis. Mooi om weer hier te zijn om  nieuwe stappen te gaan zetten. We beginnen morgen met het voorbereiden van de zesde schoolleaderscourse (deze hebben we voor het eerst afgestemd met de TTC Kwale, daarover later deze week meer) en bereiden het weekend samen ,met onze Keniaanse collega's voor. Ik verheug me erop.

Vanmorgen in het vliegtuig van Nairobi naar Mombasa heerlijk bijgepraat met Diana uit Nairobi. Ze zat naast me in het vliegtuig en bij toeval ontstond er een goed gesprek, ze had Nederland ooit een keer bezocht. Na veel herhalen van de mogelijke plaatsnaam, lachen, twijfel en uiteindelijk de atlas bleek dat ze in Enschede was geweest voor een korte opleiding.

Ze bewondert de mensen in Nederland. 'Het is goed geregeld, of niet', 'het lijkt eerlijker verdeeld, toch?', 'is er ook mindere corruptie?'

Maar ook

Jullie nemen geen tijd voor elkaar, als je op de koffie wilt moet je twee weken van te voren een afspraak maken. Is dat wel goed voor je lichaam al dat gehaast.

Tja, ze heeft een punt.

Maar kunnen we iets dat met carnaval wel mogelijk is ook eens doortrekken naar ons hele jaar. Iets meer zoals ze hier zijn.

Als je bekenden of onbekenden hier ontmoet, neem je de tijd en sta je even stil. Pauzes zijn ook pauzes en daarvoor wordt de tijd genomen.

In de taxi heb ik weer een voorbeeld meegemaakt van de corruptie. Onze chauffeur had haast…. Waarom weet ik niet, we reden tenslotte met meerdere bussen en het levert hem ook financieels niets extra's op.

Maar goed, toeteren, 'little money' in de hand bij de agent. Daarna discussie bij de volgende, die de agent er weer bij riep. Toen weer door, weer controle, hoop geroep naar elkaar. En zo weer een paar pionnen verder.  Het is weer thuiskomen in de chaos hier.

Daarna bij ferry 1 geweigerd, bij nummer twee tussen 2 grote trucks erop gereden. Het zweet stond op mijn rug en het gevoel in mijn maag na vijf dagen carnaval........

Maar,..... 15 minuten gewonnen  in het land van pole pole :-)

Op naar morgen en nu naar het eerste Bestuursoverleg.

Ook daarvoor geldt, even stilstaan dat we hier weer samen zijn