Warm weerzien.

15 oktober 2021 - Diani Beach, Kenia

Hoe zou het weerzien zijn na al die tijd? Zijn onze T4T projecten inderdaad voortgezet? Zijn we wel welkom? Hoe is de COVID-situatie en heeft de pandemie veel impact op Kenia?

Vragen die mij en de andere bestuursleden (en alle andere mensen die betrokken zijn) de laatste 18 maanden bezig hielden. In maart 2020 vertrokken wij zonder ons programma te kunnen afronden met een Final celebration. De eerste besmettingen werden geconstateerd en het land ging op slot.

Eergisteren zijn Jan en Ruud (andere leden van het T4T bestuur) en ik hier aangekomen om namens het hele bestuur de balans op te nemen, de programma's te monitoren, de contacten hier aan te halen en om een boost te geven aan de schooleidersopleiding. Dit laatste door de Keniaanse trainers (Mzungu, Tamasha, Mwanarush) te ondersteunen in het maken van een herhalingsblok voor de studenten. Ook gebruiken we deze reis om een inschatting te maken voor de reis van februari 2022.

Het werd echter nog een hele toer om hier te komen omdat onze vliegtickets op het laatste moment door Turkish airways (daar vliegen we normaal ook nooit mee, maar het internationaal vluchtverkeer begint nu pas weer op stoom te komen) werden geannuleerd, maar uiteindelijk gelukkig gewoon bij KLM tickets kunnen boeken. Daarom moesten wel overnachten in Nairobi i.v.m. de door Covid geldende avondklok.

Mijn eerste ervaring is dat Kenia ook, net als Nederland, weer op gang gekomen is. Ze hebben hier vorig schooljaar in de lockdown negen maanden de scholen gesloten, maar nu zijn ze weer open. Mensen dragen soms nog mondkapjes, maar zeker niet meer overal. Het aantal infecties ligt laag (in juli en augustus, hun 'winter', waren er veel meer besmettingen) en er ligt op dit moment ook geen enkele Covid patiënt in het ziekenhuis hier. Overigens heeft één van onze Keniaanse trainers in juli tien dagen in het ziekenhuis aan het zuurstof gelegen, maar hij is goed hersteld en weer fit.

Vandaag hadden we een voorbereidingsmeeting met de Keniaanse trainers georganiseerd om de tweedaagse (herhalingen) training met hen voor te bereiden. Deze training is morgen en overmorgen.

Ik ben echt blij verrast met wat ik gezien heb vandaag. Tijdens onze afwezigheid zijn er bijeenkomsten georganiseerd en zij hebben samen met de coaches ook de studenten  bezocht. Daarnaast nemen ze echt eigenaarschap met elkaar en dat hebben ze dus in de laatste 1,5 jaar ook gedaan. Shifting the power staat voor een belangrijke overgangsfase waarmee we het eigenaarschap steeds meer naar hier willen verleggen. Ze zijn daar zeker klaar voor en er is al een team ontstaan van mensen die zijn opgeleid en zelf de regie over kunnen en willen nemen. Onze directeur hier, Francis, heeft daar een belangrijke rol in gehad. Overigens was hij heel blij ons weer te zien. Hij heeft hij er dan ook regelmatig alleen voor gestaan in een moeilijke tijd.

We zijn er nog niet, maar na achttien maanden heeft de ontwikkeling van het onderwijs zeker niet stilgestaan en hebben ze hier zelf T4T workshops georganiseerd.

Ik verheug me op morgen. Ik zal op mijn handen moeten gaan zitten (dat is een hele uitdaging, ik weet het) zodat zij ook in de regie kunnen blijven.

Gisteren hebben we Kinango (stadje dat iets verder in het binnenland ligt) bezocht en daar is het op dit moment echt heel droog. Het heeft er al een jaar niet meer serieus geregend en dat levert grote problemen op voor de bevolking. En dan te bedenken dat het in februari 2020 juist groener was dan ooit. Door de vele regen is er toen ook regelmatig vruchtbare grond weggespoeld.  Ze geven zelf de schuld aan de klimaatverandering. Het weer is in de war.

Tijdens de lunch gisteren brak er een flink stuk van mijn kies en dat was heel pijnlijk. Oorzaak; een bot natuurlijk (heerlijk al dat bot hier in het eten). Ik twijfelde of ik er nog een week mee rond zou lopen of naar de tandarts/ziekenhuis zou gaan. Uiteindelijk door Francis naar de tandarts gebracht en daar is het hoekje van de kies eraf gehaald. Ik had er ook echt niet mee kunnen doorlopen, te pijnlijk en waarschijnlijk was het vanzelf helemaal afgebroken, met alle gevolgen van dien. Tegelijkertijd met mijn behandeling liet ook Francis maar meteen even naar zijn tanden kijken :-) door de andere tandarts. Het was er schoon en hygiënisch, maar natuurlijk niet te vergelijken met een Nederlandse tandartspraktijk. Overigens is dit een praktijk die ooit met Nederlandse hulp is opgericht en in 'normale tijden' kom ik in het hotel regelmatig Nederlandse tandartsen tegen die praktijken ondersteunen, maar ja… die waren er helaas niet, dan had ik het wel geweten.

Maar…… slechts 20 euro (voor mij en Francis. Package deal :-) ) en ik werd ook meteen geholpen. Zonder afspraak. Daar kunnen we in Nederland nog iets van leren.

Maar in het vervolg sla ik mijn tandarts controle hier toch maar liever over.

De kaak is nog pijnlijk maar dat zal wel goedkomen, hakuna matata.

Op naar morgen!

WhatsApp Image 2021-10-15 at 16.04.20

Foto’s

6 Reacties

  1. Judith Sliedregt:
    15 oktober 2021
    Succes daar. Groeten.
  2. Maria:
    15 oktober 2021
    Laat je niet gek maken. Fijn (werk)weekend nog.
  3. Tante Anny.:
    15 oktober 2021
    Veel succes ginds
    En ik hoop niet meer naar de tandarts
    Of het ziekenhuis ga je goed.
    Leuk je verslag te lezen..groetjes
  4. Corine:
    15 oktober 2021
    Haha, altijd weer een ‘mooi’ verhaal….!
    Beterschap met kies en kaak en ga lekker op je handen zitten! :-)
    Geniet weer van deze bijzondere reis en ervaringen!
  5. Rieky Wattenberg:
    16 oktober 2021
    Goed om weer van je te horen veel succes met alles
    Groetjes van ons
  6. Marion:
    17 oktober 2021
    Fijn dat het bezoek zoveel oplevert. En dat ze zelf door zijn gegaan met het proces. Geen stilstand. Goed van hen.